Deze week was er nogal wat aandacht voor de aankomende verkiezingen voor de Tweede kamer. De Partij voor de Dieren had gevraagd of ook, naast 70-plussers, mensen die door een beperking belemmerd werden per post zouden kunnen stemmen. Lang verhaal kort: dat kon niet.
Minister van Binnenlandse Zaken, Kajsa Ollongren, ziet allerlei beren op de weg. Vooral qua organisatie, maar ook dat het stemmen per post fraudegevoeliger zou zijn. Toen bekroop me even het Trump-gevoel. Het zal toch niet? Hier toch niet?
In diezelfde uitzending van een van de talkshows – ik weet, het zijn er veel, maar ja, er is toch niets te doen – was ook Mark Tuitert. Een ondernemende oud-profschaatser die zich hogelijk verbaasde over het feit dat we in zo’n digitale maatschappij nog discussies voeren over het wel of niet digitaal stemmen. ‘In een land als Estland gebeurt nagenoeg alles digitaal. Nederland loopt toch hopeloos achter op dit gebied? Terwijl de hele maatschappij steeds digitaler wordt, hebben wij het over papieren stembiljetten invullen in een of ander hokje op een vastgestelde plaats. Laat mensen gewoon via hun DigiD of anderszins stemmen van achter hun computer. Dan hoef je helemaal de deur niet uit. Als dat in Estland kan, waarom kan dat dan niet hier? Doordat we nu niet met zijn allen tegelijk naar dat hokje kunnen, ontstaat er blijkbaar ineens een probleem dat invloed heeft op het hele democratische proces.’
Inderdaad Mark, ik kan het niet méér met je eens zijn. Bovendien, was het niet ene Donald Trump die dit argument tegen stemmen per post aanvoerde, toen duidelijk werd dat in Amerika veel mensen vanwege corona die mogelijkheid van stemmen per post gebruikten om te laten weten naar wie hun voorkeur uitging? ‘It’s a fraude’, balkte the Real Donald te pas en te onpas. En nu krijgen we in Nederland een vergelijkbare discussie? Het kan toch niet waar zijn?
Parlementair verslaggever Fons Lambie legde Mark uit dat het digitaal stemmen – volgens mensen die het zouden moeten kunnen weten – echt niet veilig is in Nederland. Dat we hier wel meer dingen niet veilig kunnen als het om digitaal gaat, is mij allang duidelijk. Maar denken ze in Den Haag nu echt dat papier – en de verwering daarvan achteraf - het veiliger maakt?
Als dat zo is, zitten we met zijn allen blijkbaar in de verkeerde business. Of juist de goede…?
John de Waard
