(Column) Duurzaam ondernemen is niet meer alleen ‘kiezen voor het milieu’. Het gaat nu ook gewoon over geld. Natuurlijk nemen we onze maatschappelijke groene voetafdruk als leidraad bij het prioriteren van onze belangen. En terecht, want we hebben toch echt te maken met de opwarming van de aarde, stikstofproblemen en uitgeputte natuurlijke voorraden. En ondertussen moeten ondernemers hun broek cq rok zien op te houden. Klimmen we net uit het dal dat coronacrisis heet, worden we overvallen door energieproblemen, toeleveringsstress, toenemende inflatie, tekort aan personeel etc...
En dan hebben we het nog niet over onze veranderende bedrijfscultuur. Voorheen was thuiswerken voor een enkeling weggelegd en dan liefst niet meer dan één dag per week.
Nu is het -door de recente coronacrisis en de mede daardoor geaccepteerde digitale transformatie- onderdeel geworden van onze bedrijfsvoering. Dat kan veel grondstoffen besparen. Goed voor het milieu. En ...elk voordeel hep zn voordeel (of was die anders?) volgens de filosoof uit Betondorp, het spaart de werkgever geld. Maar dat toenemende thuiswerken wordt wel kostbaar voor de werknemer de komende winter. De energiekosten rijzen de pan uit. En door de inflatie gaat de koopkracht er ook nog eens fors op achteruit. Levert de werknemer nog meer in. Of heet dat gewoon pech? Compenseren? De werkgever of Vadertje Staat?
En die digitale transformatie brengt digitale problemen. IoT, AI, ML… Ontwikkelingen die voor velen nauwelijks meer zijn bij te houden en niet perse stimuleren tot nadenken. Want ondertussen delen we vrolijk onze gegevens. Via social media, via ons lidmaatschap van de kerk en niet te vergeten datingapps. Ons privéleven ligt op straat en te grabbel voor de hoogste bieder. Behalve voor het individu ook een risico voor de bedrijfsvoering. Hebben we allemaal een mening over, maar ondertussen delen we alles rustig verder….
O ja, de patat... . Bovenop al die ellende wordt de frites door de hoge gasprijzen en schaarse frituurolie ook nog eens duurder….