Het valt niet te ontkennen: elk gesprek – live of niet live – gaat tegenwoordig niet meer over de bekende koetjes en kalfjes. Het gaat alleen nog maar over corona en crisis: houden we het nog (lang) vol? Maar wat bedoelen we eigenlijk met volhouden? Het thuiswerken of de leeglopende portemonnee? Thuiswerken lukt prima, ook zonder een in je nek hijgende manager…
Als het aan mij ligt, thuiswerken is echt niet het ergste. Misschien – zeker – ben ik niet de doorsnee Nederlander die pas sinds de coronacrisis gedwongen wordt om thuis te werken. Maar je zou toch zeggen dat we er nu wel wat aan gewend raken. MS Teams, Hangouts Meet of Zoom doen het gewoon (meestal tenminste) en als het even niet werkt, is het gewoon niet meer dan jammer. Alsof op kantoor altijd alles op rolletjes loopt. Daar loopt die collega ook regelmatig net weg als hij of zij jou ziet aankomen. Die weet namelijk al waarover het gesprek moet gaan: heb jij voor mij die informatie over… En vul dan maar in. Maar u hebt die informatie helemaal niet. Nooit gehad ook, niet thuis in ieder geval, want alles stond mooi – veilig en lekker makkelijk terug te vinden voor u - op de netwerkschijf. Maar ja, die netwerkschijf is thuis nu eenmaal niet te bereiken.
De discussies over wie, wat, waar, wanneer en welke informatie heeft gezien, gevonden, gecreëerd of opgeslagen zal nog wel even doorgaan.
Het beveiligde netwerk van het bedrijf is zo dichtgetimmerd dat het er regelmatig uitvliegt nadat een medewerker in de meeting net even iets anders doet dan gewenst. Hoppa, weg is de verbinding en voor iedereen weer ‘aanwezig’ is, is het alweer tijd voor een volgende meeting. Heeft u trouwens ook niet het idee dat er nu veel meer meetings zijn dan op kantoor? Ik heb een broer en die wordt helemaal gek van alle bijeenkomsten die nu zo nodig moeten plaatsvinden. Daar had hij voorheen niet zo veel last van. Is er wellicht enig wantrouwen dat de medewerkers niet echt aan het werk zijn? Dat klinkt als een ouderwets managementprobleem. De managers die voorheen zo prijs stelden op de aanwezigheid van de medewerkers ‘voor een luisterend oor en eventueel ondersteuning, maar feitelijk voor de ultieme controle’ zien nu hun grip helemaal verdwijnen.
Geen idee meer wie wat doet en vooral niet wanneer.
Maar, dames en heren managers, dat maakt ook niet uit. Met de juiste tools kun je nog altijd grip houden op informatie, processen en prestaties. Alleen iets minder op de medewerkers persoonlijk en wat meer als team of als organisatie. Intussen blijken de prestaties gewoon aan het eind van de week te worden ‘ingeleverd’, dus laten we het eens hebben over de rol van het (middle) management… Dat is pas écht crisis.
Voor die managers dan.
Het gaat in coronatijd misschien wel niet zo zeer over crisismanagement, als wel over een managementcrisis…
John de Waard
