(Column) Nu we inmiddels al zo’n week of vier bezig zijn met thuiswerken kunnen we een beetje de balans opmaken. Het gevecht thuis om wie die ene wel goed werkende computer of laptop kan gebruiken is wel zo ongeveer beslecht. Na ampel beraad zijn we eruit: ik gebruik hem ’s morgens, mijn vrouw ’s middags en ’s avonds hangt het ervan af wat er voor wie die dag open is blijven staan … Verder dan dit soort afspraken zijn we nog niet gekomen.
Het valt voor veel thuiswerkers niet mee. Los van de technische problemen (die kl… videobelapplicatie valt steeds uit en de wifi is niet vooruit te branden) komen na vier weken de onderhuidse irritaties ook wat sneller richting ‘bovenhuids’ (moet je nu juist het nieuws luisteren als ik zit te bellen…? Kunnen jullie niet eens een keer bij die andere ouders gaan gamen?). Technische of praktische zaken rond gebruik van computer en applicaties zijn op te lossen. Kwestie van een ‘handig mannetje of vrouwtje’ die de instellingen wat aanpast en de nieuwste, handige gebruikstoepassingen inregelt en dan werkt het prima. Meestal. Maar die irritaties zijn niet door een ‘handig mannetje of vrouwtje’ op te lossen. Tenzij dat een psycholoog of mediator is.
Je zou denken dat thuiswerken een kwestie is van goede afspraken maken en dan werkt het prima. Dat zou kunnen. Maar dat geldt dan voor een periode en frequentie waarbij je zelf kunt beslissen op welke dagen en hoe lang en hoe vaak je thuiswerkt. En daar zit nu net de kneep. Dat hebben we in dit geval helemaal niet voor het zeggen. We zijn met zijn allen gedwongen om traploos vanuit nul naar honderd procent te gaan. Niet een dagje of een paar dagen en dan goed afstemmen wie wanneer thuis werkt. Nee, we zijn er, allemaal, de hele dag, inclusief kinderen/pubers. Geen compromissen meer mogelijk.
Het zou mij niet verbazen dat als straks die coronacrisis voorbij is (en het lijkt de goede kant op te gaan, dus dat geeft weer wat nieuwe energie om het nog even vol te houden), dan een heel groot deel van werkend Nederland vol gas weer met zijn leasebak naar kantoor vliegt. Eindelijk rust. Nu effe doorwerken en die achterstand inhalen. Maar eerst koffie… wat heb ik dat gemist.
Het zou toch eeuwig zonde zijn als dat het resultaat was van deze hele crisis.
John de Waard
