(Column) 
Na een week van heftige discussies over wat er allemaal in de notulen van de Ministerraad stond, zal menig Nederlander zich afvragen waar het eigenlijk allemaal over gaat. Moet het land niet gewoon weer eens bestuurd worden?
Zo ongeveer alles wat de overheid doet, bespreekt, overlegt (en dat is heel wat) wordt vastgelegd. Want er is altijd wel iemand die er een keer op terug komt. De overheid moet nu eenmaal over alles wat zij doet verantwoording afleggen. Tekst en uitleg vragen over dat handelen is immers steeds meer de norm, dus…
Maar staatsrechtelijk mogen de notulen van de Ministerraad niet openbaar worden. Gevalletje staatsgeheim of iets dergelijks. Prima. Maar dan toch zijn ze nu openbaar gemaakt. Ook prima. Maar nu volgt de discussie: of er dan ook niet met terugwerkende kracht andere notulen openbaar gemaakt zouden moeten worden. Het hek is van de dam…?
Zou dat nu goed zijn of juist niet? Als nu zou blijken dat in het vervolg zelfs deze door het staatsrecht beschermde notulen openbaar gemaakt (zouden kunnen) worden, hoe groot is dan nog de kans dat er zaken worden besproken die de gesprekspartners liever niet openbaar maken? Precies, die kans zakt naar nul komma nul. Met alleen maar (nog) stroevere samenwerking tot gevolg. Daar zit toch ook niemand op te wachten…
